nieśmiały szaraczek

Takiego wstydliwego modela jeszcze nie miałam... 

Pomalutku marcheweczką i kapustą udało się go przekonać do bardziej swobodnego pozowania ;)

nieśmiało odsłonił pyszczek, choć był jeszcze speszony...

 

wystarczyło jednak pokazać marcheweczkę, zawołać truś truś i od razu postawił uszy z ciekawości!

Zaraz, zaraz... to chyba nie królik a króliczyca! Z takimi rzęsiskami inaczej być nie może ;)

A pomyśleć, że miałam zrobić podobną poduchę do tej pierwszej. ..

Od początku jednak wszystko utrudniało sprawę. Raz - w Polsce wykupiono ten kolor włóczki, z której robiłam pierwowzór. Zamówiłam inną i zamiast szarego przyszedł bardziej popielaty... Pierwowzór był robiony na podobieństwo zdjęcia, niestety "nie czułam" wcale tej pracy, choć efekt końcowy wyszedł zadowalający.
Tu wiedziałam, że muszę wyjść nieco poza początkowy zamysł, bardziej "posłodzić", żeby podusia nie była smutna (z racji popielatego koloru). W ten sposób powstała niby podobna, a całkiem inna, całkiem "moja", no i co tu ukrywać - jestem z niej bardzo zadowolona :)

I jak widać po poniższych zdjęciach - bardzo podoba się dzieciom

Jest bardzo przytulasta :)

Włóczka nieco mniej miękka od tej z pierwszej podusi (tamta himalaya BIG, ta podusia Tango), ale za to ta druga włóczka okazała się lepsza w tym projekcie, bo wszystko wyszło ścisło i bez żadnych dziur. Zeszły prawie 3 motki, kilka godzin pracy, ale było chyba warto?